رهایی
گاهی وقتا باید رفت...باید همه چیزو بذاری زمین و بری...بی دلیل...
تو هیاهوی روزگار...تو تموم شلوغی ها
بی سر و صدا ... فقط باید رد شد و رفت
بدون اینکه کسی متوجه رفتنت بشه...
باید مثل یه قاصدک رها شی تو آسمون زندگی
تا که ببینی روزگار کجا تورو روی زمین می نشونه......
به به...سلام هلیا جان
چه خوب که یک راه ارتباطی از خودت گذاشتی و چه خوبتر که می نویسی
هر وقت خواستی رها بشی و همه چیزو بذاری زمین و بری، بی دلیل، پاشو بیا پیش من
سلام. بله نوشتن گاهی تنها همدم آدمه
